نقش مدرسین در تغییر ساختار عاطفی-فرهنگی مراکز آموزش زبان فارسی

زبان آموزان خارجی و مدرسین آن ها در مراکز آموزش زبان فارسی در زمینه های میان فرهنگی تفاوت هایی دارند که با مسائل عاطفی و تغییر نگرش زبان آموزان ارتباط دارد و به مرور بر درک آنان از مسائل اجتماعی-فرهنگی ایران تأثیر می گذارد. پژوهش حاضر در تلاش است تا رابطه ی میان اضطراب فراگیری زبان آموزان فارسی، نگرش آن ها نسبت به ویژگی های شخصیتی مدرسین و سطوح حساسیت میان فرهنگی آن ها را بررسی کند؛ همچنین در این پژوهش، میزان اضطراب زبان آموزان توسط نگرش و حساسیت میان فرهنگی آن ها، اختلاف میان زبان آموزان در رابطه با سه متغیر مذکور با توجه به سطوح متفاوت بسندگی زبان فارسی و تفاوت های قومیتی مورد تحلیل قرار می گیرد. بدین منظور، تعداد 68 زبان آموز فارسی دختر و پسر در دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) انتخاب شدند. طبق نتایج به دست آمده، میان نگرش زبان آموزان دروس پیش دانشگاهی، حساسیت میان فرهنگی و اضطراب یادگیری زبان دوم در آن ها رابطه ی معنی دار و قابل توجهی وجود داشت. از طرفی، درصد بالایی از واریانس مربوط به اضطراب ناشی از یادگیری زبان دوم توسط متغیر نگرش زبان آموزان فارسی پیش بینی می شود. همچنین، زبان آموزان سطح مبتدی میزان بالاتری از اضطراب را تجربه می کردند اما ویژگی های شخصیتی بهتری را به مدرسین زبان دوم خود نسبت می دادند. علاوه بر این، تفاوت های آماریِ معنی داری میان سه گروه قومیتی اروپایی، آسیایی عرب و آسیایی غیرعرب در رابطه با متغیرهای نگرش و حساسیت میان فرهنگی مشاهده شد.